Uitbrander zonder woorden

Ja echt, ik kreeg fameus op mijn donder de laatste tijd!

Alain Bonnefoit (de aanleiding van al mijn sumi-e gekte eigenlijk) en Marc Bauer-Maison stelden samen met Carole Montigny tentoon in haar atelier in Parijs… Marc kwam daarvoor nog eens vanuit Canada overgevlogen… het was intussen alweer 2 jaar terug dat ik de sumi-genoten nog eens zag… Tada! Dat werd dus een weekendje Parijs met mijn gezin… 1 à 2 uurtjes tento en dan, eropuit onder ons 4!

Onderweg ernaartoe beseften we elke 100 km meer dat we vanalles vergeten waren ;-) … maar terugkeren was nooit een optie… we zouden de uitstap wel aanpassen aan de ontbrekende wandelschoenen…

Het weerzien was magisch… prachtig om te zien welke weg Carole en Marc aflegden… en dan kwam het… Alain: “En, werk jij nog?” Ik: “Ik werk momenteel aan een ondernemingsplan…”

Geef toe, dat had ik toch mooi verwoord hé, … wel, neen dus, compleet naast de kwestie! De blik die ik kreeg boorde me compleet de grond in… helemaal tot aan de andere kant van de planeet, ergens in Japan… én terug… Terug in de tijd zelfs… helemaal naar eind 2015.

Want ik wist nochtans beter! Sinds die lezing van Thomas Siffer in december 2015… Hij vroeg toen iemand in de zaal wat hij deed, en die begon toen ook over z’n werk… Of hoe we onszelf herleiden tot onze broodwinning… Ik had me voorgenomen me daar niet meer mee in te laten… En toch nog was ik erin getrapt!

Alain had groot gelijk om mij zo aan te kijken! Alle ingrediënten voor een perfecte bolwassing zaten erin: Wake-up call: hoog tijd dat ik wat meer ga werken! Duwtje: Dat hij dat verwacht, dat zal dan wel betekenen dat er ergens iets belovends in zit…

En dan gingen we door over de trip naar Japan… en dat we ons weekendje hadden moeten verlengen, dan was er wat meer tijd geweest… kinderbedtijd naderde… “Zeg maar… als jullie nu eens mee zouden lunchen morgen?” Dan zou hij ook even tonen wat voor leuk nieuw tekenmateriaal hij had ontdekt…

En zo kwam het dat de vergeten wandelschoenen enkel maar ballast hadden kunnen zijn … nu de meester voor ons kookte en de uitstap werd gesoupeerd… en dat nieuwe materiaal… my god! IPad Pro! Ik had eind oktober vorig jaar nog getwijfeld om een Cintiq van Wacom aan te schaffen… zo blij dat ik dat niet deed!

Jawadde en dit is dan nog Mac ook… en zie die stylus… goh… – zou het dan toch voorbestemd geweest zijn dat ik van Visa in Japan mijn centen niet mocht uitgeven? – Drukgevoeligheid… dé ontbrekende schakel om van de iPad een “super” tekentool te maken, een “califragilistic” groot retinascherm , een “expiali” stylus die het zicht niet belemmert en “dotious!” blijkbaar kan die zo worden ingesteld dat je handpalm wordt genegeerd… woohoo, ik ben helemaal pro iPad Pro… maar dan alleen maar om te “werken” hé! Alle andere apps zijn zeker en vast ballast!

Maar… even terug naar de uitbrander… sinds ik terug ben uit Japan regent het zo’n vragen: “Werk je nog?” “Schilder je nog?” “Wanneer stel je tentoon?”

Dus Alain en alle anderen, bij deze nog eens: ja, ik werk nog! Maar het kan beter… meer tentoonstellen zou al een goed begin zijn… als er iemand een tip heeft, altijd welkom!

img_2130

Share

Geef een reactie

Share