Helderziend

Gek misschien maar sinds begin van dit jaar kom ik regelmatig mensen tegen die met 2 op stap zijn maar de weg niet kunnen vinden… die de weg niet of amper kunnen zien… blinden en/of slechtzienden die samen op stap zijn…

Nochtans, als je sommigen bezig zou zien… Dan voel ik mij soms een slak naast zo’n speedy gonzales die wekelijks van Antwerpen pendelt naar Molenbeek en sneller van perron naar perron geraakt dan ik dat doe… ’t Zal wel de invloed zijn van alle prikkels van reclame en dergelijke zeker die maken dat wij alles willen gezien hebben?

Wie net als ik al eens een paar dagen moest overleven zonder zicht, die kan zich waarschijnlijk al niet voorstellen hoe je in godsnaam de deur uit geraakt zonder iets te breken… mijn bewondering voor deze mensen was dus al groot…

Als je met de ervaring van een kras in je hoornvlies op reis gaat naar Japan dan zie je hoe weinig aangepast onze publieke plekken eigenlijk zijn. Ginds liggen overal geribbelde straatstenen om hen te gidsen. Elk rood licht heeft er geluidssignalen om hen te gidsen, tot zelfs in het kleinste dorpje… En nog veel straffer: als er ergens gewerkt wordt – al is het de onderhoudsbeurt van de lift die een uurtje duurt- dan worden de geribbelde straatstenen afgeplakt en wordt er voor blinden en slechtzienden een omleiding aangelegd. Dat zijn dan plastiek tegeltjes die op vloeren en voetpaden worden bevestigd zodat ze opnieuw ribbels kunnen volgen… komt er tijdens de aanleg van de omleiding iemand aanlopen dan wordt de werkman even begeleider…

Mijn bewondering voor de (mobiliteits)strijdvaardigheid van de slechtzienden bij ons was dus nog gegroeid…

3 weken geleden merkte ik 2 zoekende slechtzienden in de stationsbuurt, ze wilden naar de Molenborre… Ze hadden echter liever geen hulp, op het aangeven van de windrichting na… Ik moest diezelfde richting uit en zag 20 stappen verder hoe de toegang tot de Basiliekstraat door de werken meer dan volledig was versperd. Geen steen voetpad was nog vrij, zelfs voetgangers moesten omlopen en die omleiding was zelfs voor zienden geen evidentie. Ik ben teruggekeerd en heb hen dan toch kunnen ompraten… ik mocht hen naar de Molenborre begeleiden… Zo leerde ik dus Geert kennen.

En vandaag zag ik Geert opnieuw lopen bij het station… Dus eventjes dag gezegd en ja hoor, vandaag mocht ik meesporen naar Brussel. Ik werd zelfs getrakteerd! Hij had meteen gehoord dat ik niet helemaal tiptop was… ik begin te geloven dat hij helderziend is ;-)

In elk geval een zeer boeiende trip… als je bedenkt dat er blinden zijn die voor een klas kernautisten lesgeven, dat die zelfs muziektherapie geven aan wat voor anderen wellicht de moeilijkste gevallen uit de klas zijn… ik vraag me af hoeveel leerkrachten er met gesloten ogen zouden durven lesgeven… laat staan voor een bijzondere klas…

Toch weer een mooi bewijs van hoe sterk een mens zich soms laat fnuiken door zijn eigen overtuigingen… maar vooral hoeveel kracht er kan uitgaan van iets écht willen… ontzettend veel bewondering voor Geert! Hopelijk krijgt hij snel de kans om meer muziektherapie te gaan geven, want dat is wat hij het liefste wil!

Wie een tip in die richting heeft, mag die gerust doorgeven…

Share

(HE)ARTFULLY HAPPY

2016… ’t Zijn bijzondere tijden… een korte samenvatting… of eerder, ochotte, een eerste kwartaalaangifte

  • iemand die me héél nauw aan het hart ligt die na 20 jaar (eindelijk) een einde maakt aan een relatie die hem kapotmaakte: “so glad you’re back Mr X!”
  • het einde van een job die mij stilaan te veel werd… en blijkbaar ben ik niet alleen ;-) 
  • na jaren dromen, dromen achterna kunnen reizen… helemaal alleen, 3 weken lang zowat alle grenzen verlegd… dank jullie, schatjes!
  • gevraagd worden te bloggen
  • bloggen
  • zoveel positieve reacties krijgen…
  • een geboortekaartje mogen maken voor mijn metekindje
  • eindelijk dat ondernemersidee verkennen…
  • toch nog meer vacatures vinden die zouden kunnen matchen
  • solliciteren
  • toch niet echt overtuigd raken
  • praten over wat ik wel wil
  • vanalles meer op mijn pad vinden

Vergeleken bij het te vroeg opstaan, iets saais doen waar je weliswaar voor wordt betaald, naar huis gaan, eten, wassen en te laat gaan slapen van eind 2015 is het nu beestig druk… en toch… nu is het niet langer een gebrek aan energie dat mij remt… eerder een gebrek aan plaats in de agenda. :-s

Vandaag heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt: het vierde kwartaal van 2016 wordt zeker mijn eerste kwartaal!

 

Share

Eerste kwartaalaangifte

2016… 't Zijn bijzondere tijden… een korte samenvatting… of eerder, ochotte, een aangifte van het eerste kwartaal…

  • iemand die me héél nauw aan het hart ligt die na 20 jaar (eindelijk) een einde maakt aan een relatie die hem kapotmaakte: "so glad you're back Mr X!"
  • voelen hoezeer ik tot hiertoe toch nog voorbeelden heb proberen volgen… hoewel ik ooit als über-rebel werd gezien toen in ik als Vlaamse koos voor een Franstalige Hoge School ;-)
  • het einde van een job die mij stilaan te veel werd… en blijkbaar ben ik niet alleen ;-)  Gelukkig stopte het bij hartkloppingen en hoefde het geen burn-out te worden
  • na jaren dromen, dromen achterna kunnen reizen… helemaal alleen, 3 weken lang zowat alle grenzen verlegd… dank jullie, schatjes!
  • gevraagd worden om erover te bloggen
  • bloggen
  • zoveel positieve reacties krijgen…
  • een geboortekaartje mogen maken voor mijn metekindje
  • eindelijk dat ondernemersidee verkennen…
  • toch nog meer vacatures vinden die zouden kunnen matchen
  • solliciteren
  • toch niet echt overtuigd raken
  • praten over wat ik wél wil
  • vanalles meer op mijn pad vinden

De kloof met

  • tegen je zin vroeg opstaan,
  • doen waar je voor betaald wordt, niet waarvoor je voor de job koos
  • in een omgeving waar elke vorm van samenwerking onmogelijk wordt gemaakt
  • waar je totaal op, leeg van de zinloosheid van het alles thuis van komt

… kan niet groter zijn…

Vergeleken met eind 2015 is het nu beestig druk… en toch… nu is het niet langer een gebrek aan energie dat mij remt… eerder een gebrek aan plaats in de agenda. :-s

Vandaag heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt: het vierde kwartaal van 2016 wordt zeker mijn eerste kwartaal! Nu maar zorgen dat alles voorbereid geraakt… Als je wil weten hoe dat loopt… volg gerust deze blog![:]

UPDATE: Hier is de website van mijn zelfstandige activiteit: www.kanli.be

Share

Geboren!

Deze week werd ik meter!

Dat wil niet enkel zeggen dat de familie een meesterwerk rijker is geworden… Ik mag ook eindelijk uitpakken met de tekening die ik speciaal voor haar geboortekaartje maakte ;-)

De opdracht was gelukkig vaag genoeg ;-) Niet te roos en simpel… Eigenlijk verwachtte ze daarmee dus een ingekleurd tekeningetje… maar tijdens het schetsen kwam ik toch meer in de verleiding om er de sumi-e sfeer in te verwerken… en dat bleek van bij de eerste schetsen een schot in de roos! OEF!

Dan kwam de uitdaging: een digitale tekening in sumi-e stijl… eigenlijk een beetje een contradictio interminis (voorlopig toch want nog altijd aan het sparen voor de iPad Pro ;-)). Want zelfs met een Wacom-tablet verlies je toch altijd wat van de gevoeligheid bij het tekenen en die van mij herkent enkel snelheid, nog geen druk… Op papier met inkt en penseel kan ik daarenboven ook nog spelen met het laden van mijn penseel… Daarna de hele boel ook nog eens naar vectoren vertaald krijgen om de drukkwaliteit te vergroten…

Kortom, ’t was toch wel eventjes puzzelen… uiteindelijk gefixt gekregen dankzij de fantastische ArtRage en Inkscape software… Daar ben ik al een hele tijd fan van trouwens… Van die 2 ben ik uiteraard al gaan uitvlooien of ze binnenkort ook op die iPadPro gaan werken… ArtRage: OK, en daarna zullen we over moeten schakelen op een andere computer voor Inkscape… daar kan ik mee leven…

Intussen is Lexa geboren! Welkom, metekindje!

Dus grote test voor mij: wat zouden anderen van mijn tekening vinden? Ik kreeg intussen duimpjes omhoog voor de tekening van de oma’s, opa’s, peter,… en zelfs mijn tantes…  Na de reactie van m’n zus was ik het al aan het overwegen, intussen ben ik het rotsvast van plan… er komen meer van deze tekeningetjes…

Dit is een geboorte, het begin van iets nieuws…

geboortekaartje Lexa
geboortekaartje Lexa
Share

Uitbrander zonder woorden

Ja echt, ik kreeg fameus op mijn donder de laatste tijd!

Alain Bonnefoit (de aanleiding van al mijn sumi-e gekte eigenlijk) en Marc Bauer-Maison stelden samen met Carole Montigny tentoon in haar atelier in Parijs… Marc kwam daarvoor nog eens vanuit Canada overgevlogen… het was intussen alweer 2 jaar terug dat ik de sumi-genoten nog eens zag… Tada! Dat werd dus een weekendje Parijs met mijn gezin… 1 à 2 uurtjes tento en dan, eropuit onder ons 4!

Onderweg ernaartoe beseften we elke 100 km meer dat we vanalles vergeten waren ;-) … maar terugkeren was nooit een optie… we zouden de uitstap wel aanpassen aan de ontbrekende wandelschoenen…

Het weerzien was magisch… prachtig om te zien welke weg Carole en Marc aflegden… en dan kwam het… Alain: “En, werk jij nog?” Ik: “Ik werk momenteel aan een ondernemingsplan…”

Geef toe, dat had ik toch mooi verwoord hé, … wel, neen dus, compleet naast de kwestie! De blik die ik kreeg boorde me compleet de grond in… helemaal tot aan de andere kant van de planeet, ergens in Japan… én terug… Terug in de tijd zelfs… helemaal naar eind 2015.

Want ik wist nochtans beter! Sinds die lezing van Thomas Siffer in december 2015… Hij vroeg toen iemand in de zaal wat hij deed, en die begon toen ook over z’n werk… Of hoe we onszelf herleiden tot onze broodwinning… Ik had me voorgenomen me daar niet meer mee in te laten… En toch nog was ik erin getrapt!

Alain had groot gelijk om mij zo aan te kijken! Alle ingrediënten voor een perfecte bolwassing zaten erin: Wake-up call: hoog tijd dat ik wat meer ga werken! Duwtje: Dat hij dat verwacht, dat zal dan wel betekenen dat er ergens iets belovends in zit…

En dan gingen we door over de trip naar Japan… en dat we ons weekendje hadden moeten verlengen, dan was er wat meer tijd geweest… kinderbedtijd naderde… “Zeg maar… als jullie nu eens mee zouden lunchen morgen?” Dan zou hij ook even tonen wat voor leuk nieuw tekenmateriaal hij had ontdekt…

En zo kwam het dat de vergeten wandelschoenen enkel maar ballast hadden kunnen zijn … nu de meester voor ons kookte en de uitstap werd gesoupeerd… en dat nieuwe materiaal… my god! IPad Pro! Ik had eind oktober vorig jaar nog getwijfeld om een Cintiq van Wacom aan te schaffen… zo blij dat ik dat niet deed!

Jawadde en dit is dan nog Mac ook… en zie die stylus… goh… – zou het dan toch voorbestemd geweest zijn dat ik van Visa in Japan mijn centen niet mocht uitgeven? – Drukgevoeligheid… dé ontbrekende schakel om van de iPad een “super” tekentool te maken, een “califragilistic” groot retinascherm , een “expiali” stylus die het zicht niet belemmert en “dotious!” blijkbaar kan die zo worden ingesteld dat je handpalm wordt genegeerd… woohoo, ik ben helemaal pro iPad Pro… maar dan alleen maar om te “werken” hé! Alle andere apps zijn zeker en vast ballast!

Maar… even terug naar de uitbrander… sinds ik terug ben uit Japan regent het zo’n vragen: “Werk je nog?” “Schilder je nog?” “Wanneer stel je tentoon?”

Dus Alain en alle anderen, bij deze nog eens: ja, ik werk nog! Maar het kan beter… meer tentoonstellen zou al een goed begin zijn… als er iemand een tip heeft, altijd welkom!

img_2130

Share
Share