Gisteren dus in een ooghoek shodo opgemerkt in het gebouw van het museum voor Westerse Kunst in Ueno Park. Puur toeval!
Eigenlijk dacht ik dat museum over te slaan maar dat zat mee in een combi-ticket… dus waarom dan ook geen blitsbezoekje… En neen, die calligrafen bleken niet uit het Westen te komen, het zijn Japanners…
Maar goed, de tentoonstelling zou vandaag pas open gaan, dus ik terug naar Ueno.
Ondanks de goeie raad van S. over de goedkoopste vervoeropties bracht de zon vanochtend nog een betere optie: de immer gratis benenwagen… Mét een dikke halve ton extra’s onderweg naar Ryogoku station.
Nu ik die foto terugzie vind ik het jammer dat ik er zelf niet bij ben gaan staan. Misschien toch maar eens zo’n armprotese (selfiestick) kopen.
Even verder… surprise! Een traditionele tatami-werkplaats…
En dan dus bewust naast Googlemaps gelopen, de lange weg naast het water gekozen … Zoiets lees je dus nergens, maar gisteren hadden S. en ik het nog over het feit dat het zovelen ontgaat hoeveel water er is in Tokyo… Dat vond ik dus zonde om over te slaan! Iedere brug ziet er totaal anders uit en dat zou je doen geloven dat je elders bent!
Dan de tentoonstelling (daar maak ik een aparte post van want die was desupercaligrafalisticexpialishodocious!)
Allez, klein voorsmaakje dan.
En dan de belofte aan Kiéro: alle beren van Ueno Zoo op de gevoelige plaat vastgelegd. (maar die willen nu niet uploaden… ze volgen dus mss morgenvroeg)
Samen met wat observatie voor traditionele Sumi-E…
En dan was het al middag… Al late middag zelfs omdat die expo zo goed was en omdat ik daarom toch maar besliste om wat later te vertrekken.
Uiteindelijk om 16u 33 vertrokken met de shinkansen richting Kyoto. Reisgids erbij gepakt: “vraagt u bij de stoelreservatie naar een stoel bij het raam aan de rechterkant om Fuji-san te kunnen zien”. Wist ik dus niet voor het opstappen, jammer…
Opgestapt, plaats gezocht. Raad eens waar mijn plekje was… Yes! I’d got a golden ticket! Bij het raam, aan de rechterkant!
En weet je, hier zijn ze heel bijgelovig… Ik dus ook nu. Mij dunkt dat als ge de top van Fuji-san niet hebt kunnen zien door de wolken dat ge dan minstens nog eens moet terugkomen… Ja, lap!
(ook deze bewijzen moet ik vandaag schuldig blijven :()
Maar neen, ’t was nog niet gedaan! Net aangekomen in Kyoto. Bij vertrek thuis dacht ik: “Ik ga mij ginder toch een fles Shiseido shampoo zien te vinden, zoals meter vroeger voor mij kocht”
Raad eens wat mijn badkamer mij te bieden heeft…
Zaaalig zo’n dagje vol van verrassingen! Verder lezen Surprise!
