Japanse krijgt goesting in sumi-e ;-)

Net een nieuw mailtje uit Japan binnen. Van M., een studente die op vrijwillige basis toeristen rondleidt en zo haar Engels oefent. Ik heb tijdens mijn voorbereiding verschillende zo’n organisaties gevonden. ’t Lijkt mij echt spek naar mijn bek. Je geeft je wensen door via hun site of via e-mail en dan reageert 1 van hun leden. Je spreekt dan met de persoon in kwestie de duurtijd van de uitstap af. Je moet uiteraard wel de toegangen, lunch en verplaatsingen voor je gids betalen – logisch – maar voorts doen ze het voor het plezier (of voor de vrede op aarde). img_0009

M. had al een tijdje geleden aangegeven dat zij mij een rondleiding zou geven door Kyoto. Dat op zich was al leuk. Tof! Ik keek er al zo naar uit om een privé-gidsbeurt te krijgen, maar blijkbaar was dat toch niet genoeg…

Ik had bij de aanvraag via de vereniging al aangegeven dat ik interesse had in sumi-e.  Ze reageerde dat zij ooit shodo beoefend had en dat ze graag een gidsbeurt zou verzorgen rond die thema’s… Mijn geluk kon eigenlijk al niet meer op…

Van mijn teerbeminde sumi-e bronnen had ik immers al vaak gehoord dat sumi-e in Japan een beetje in de vergeethoek aan het raken is. Dat er al maar minder vakmensen te vinden zijn die onze materialen vervaardigen. Het zogenoemde nationale levende erfgoed vindt maar moeilijk opvolging.

En vandaag dus een nieuw mailtje van mijn gids in Kyoto… en wat voor een!

Bij de voorbereidingen voor onze tocht kruiste ze het pad van een sumi-e artieste die ons nu graag wil ontvangen. Dat zij door het gesprek met deze dame zo geïntrigeerd is geraakt door de techniek dat ze het zelf ook wil proberen. Of ze een lesje mocht regelen en, indien ja, dat er geen sprake van kan zijn dat ik haar workshop betaal…

Euh, kan er dan nu iemand even in mijn arm komen pitsen?

En weet je wat nu het strafste is aan het verhaal? Dat dit het zoveelste mailtje is in die trend. Wat voel ik me welkom in Japan! Je kan je amper voorstellen wat er zo nog allemaal in het verschiet ligt de komende weken… De kindjes vinden het minder maar ik tel de nachtjes zoals zij dat doen naar hun verjaardag! Het wordt de moeite! Nog 12 keer slapen!!

 

Share

Geef een reactie

Share