Surprise!

Gisteren dus in een ooghoek shodo opgemerkt in het gebouw van het museum voor Westerse Kunst in Ueno. Puur toeval!

Eigenlijk dacht ik dat museum over te slaan maar dat zat mee in een combi-ticket… En neen, die calligrafen komen niet uit het Westen, het zijn Japanners…

Maar goed, de tentoonstelling zou vandaag pas open gaan, dus ik terug naar Ueno.

Ondanks de goeie raad van S. over de goedkoopste vervoeropties bracht de zon vanochtend nog een betere optie: de immer gratis benenwagen… Mét een dikke halve ton extra’s onderweg naar Ryogoku station.

Nu ik die foto terugzie vind ik het jammer dat ik er zelf niet bij ben gaan staan. Misschien toch maar eens zo’n armprotese (selfiestick) kopen.

En dan dus bewust naast Googlemaps gelopen, de lange weg naast het water gekozen … Zoiets leest ge dus nergens, maar gisteren hadden S. en ik het nog over het feit dat het zovelen ontgaat hoeveel water er is in Tokyo… Zonde om over te slaan! Iedere brug ziet er totaal anders uit  en zou je doen geloven dat je elders bent!  
 Dan de tentoonstelling (daar maak ik een aparte post van want die was de max!) 
En dan de belofte aan Kiéro: alle beren van Ueno Zoo op de gevoelige plaat vastgelegd. Samen met wat observatie voor traditionele Sumi-E.

  

En dan was het al middag… Al late middag zelfs omdat die expo zo supercaligrafalisticexpialishodocious was en omdat ik daarom toch maar  besliste om wat later te vertrekken.

Uiteindelijk om 16u 33 vertrokken met de shinkansen richting Kyoto. Reisgids erbij gepakt: « vraagt u bij de stoelreservatie naar een stoel bij het raam aan de rechterkant om Fuji-san te kunnen zien ». Wist ik dus niet voor het opstappen, jammer… 

Opgestapt, plaats gezocht. Raad eens waar mijn plekje was… Yes! I’d got a golden ticket! Bij het raam aan de rechterkant!

En weet je, hier zijn ze heel bijgelovig… Ik dus ook nu. Mij dunkt dat als ge de top van Fuji-san niet hebt kunnen zien door de wolken dat ge dan minstens nog eens moet terugkomen… Ja, lap!
Maar neen, ‘t was nog niet gedaan! Net aangekomen in Kyoto. Bij vertrek thuis dacht ik: « Ik ga mij ginder toch een fles Shiseido shampoo zien te vinden, zoals meter vroeger voor mij kocht »

Raad eens wat mijn badkamer mij te bieden heeft…

   
 

Share

Semer le sumi-e ;-)

Je viens de recevoir un nouveau message du Japon. De la part de M., une étudiante qui est guide volontaire pour touristes, ainsi elle veut aussi s’exercer en Anglais.img_0009

Pendant mes préparations j’ai croisée plusieurs organisations de guides volontaires au Japon. On passe sa demande via le site ou via courriel et on est mis en contact avec un de leurs membres. Logiquement on paie les transports, les entrées et le déjeuner du guide mais sinon il le font pour le sourir (ou pour la paix).

M. m’avait déjà promis de me guider dans Kyoto, ce qui était déjà chouette. Je me réjouissait déjà de la rencontrer. Mais apparement il y avait moyen d’améliorer…

Elle m’avait dis qu’elle avait suivi des cours de shodo dans le passé et qu’elle voulait bien personnaliser mon excursion sur le thème du shodo et peut-être le sumi-e. SUPER!

Mais donc, aujourd’hui un nouveau message… Au cours des préparations elle avait fait connaissance d’une artiste en sumi-e qui veut me rencontrer. Pendant son entretien avec la dame M. a pris le goût et me demande donc si on pourrais prendre un petit cours ensemble… et si oui, hors de question que je paie sa partie…

Est-ce que quelqu’un peux venir me pincer maintenant svp?

Le truc c’est que ce n’est pas le premier mail de ce genre. Je me sens tellement bienvenue au Japon! Vous pouvez pas vous imaginer tout ce qui croisera ma route ces semaines qui viennent! Les enfants sont un peu moins tentés mais moi je compte les dodos comme eux le font pour leurs anniversaires! Encore 12 dodos!

 

Share
Share