Een nieuw woord geleerd vandaag: すごい (sugoi)… en man, was ik verbaasd om te ontdekken wat de betekenis was!
Vanochtend was al bijzonder begonnen… ik had een uitstap van een halve dag gepland gekregen door EGG… had, want het liep even anders…
Yoshi vertelde gisteren al dat ze binnen de organisatie eigenlijk allemaal nogal benieuwd waren naar die “bijzondere Belgische” die zo graag meer wou leren over sumi-e… Wat moesten ze daarvan verwachten? Alle leden vonden het blijkbaar nogal spannend… Zouden ze wel genoeg kennis hebben om mij goed te helpen? Zou hun Engels wel volstaan? Stress alom!
Terug naar vandaag: Ik ontmoette Junko Asagi die zo vriendelijk was geweest om haar (rechter)buurvrouw -een sensei in sumi-e- te vragen om mij te ontvangen. Maar toen ik haar ontmoette bij het station werd al snel duidelijk dat het dus niet bij de ochtend zou blijven! Intussen had immers ook de linkerbuurvrouw over de plannen gehoord en stond ze erop dat we ook bij haar zouden langsgaan. Zij heeft immers haar huis gedecoreerd ter ere van het meisjesfestival en wilde dat graag tonen…
Maar eerst dus langs Mevrouw Ito, die ter ere van mijn bezoek haar hele huis had omgetoverd tot galerij! Wat heeft deze dame allemaal bij elkaar geschilderd… van prachtige klassieke onderwerpen tot vijvers vol waterlelies die doen denken aan de doeken van Monet in Parijs tot een werk met zonnebloemen als Van Gogh maar dan eentje zo hoog als de kamer…
Ze wilde heel graag zien wat ik zoal schilder en zag er een heel andere stijl in. We bewonderden elkaars werk en konden dankzij Junko (onze tolk van dienst) honderduit praten over onze passie… Bij een kopje overheerlijke matcha met dito Japanse koekjes…
En dan gingen de studieboeken open… een hele bibliotheek vol… ik werd gevraagd er een voorbeeld uit te kiezen en dat even te proberen… ik koos papavers. Die had ik nog nooit geprobeerd en daarenboven sluiten die mooi aan bij wat EGG vooropstelt: vrede over de wereld brengen… Na 2 pogingen werd er van de andere kant van de tafel al goedkeurend gereageerd en voorgesteld om nog een ander onderwerp te proberen.
Intussen begonnen de dames ijverig andere soorten inkt voor mij te wrijven zodat ik ook die kan proberen. Dan verdween Mevrouw Ito, die ging op zoek naar ander papier. Wauw! Geweldig! En zo ging het een hele gezellige ochtend door, overheerlijk!
En dan… verbazing! Ik vroeg of Mevrouw Ito soms wat voorbeelden zou willen schilderen… maar zij heeft blijkbaar sinds het ziekbed van haar man geen eigen werk meer gemaakt, en dat is 10 jaar geleden…
Intussen is het bijna middag, tijd voor een bezoek aan de Hina-poppen bij de andere buurvrouw. Ik zag al eerder Hina-poppetjes de laatste dagen. Meestal enkel de keizer en keizerin in de ramen van mensen die dochters hebben. Die poppetjes worden uitgestald omdat dit volgens de Japanse traditie geluk en een goed huwelijk zou brengen aan de dochters. Maar opgelet! Eens meisjesdag (3 maart) voorbij moeten ze zo snel mogelijk weer verdwijnen, anders brengt dit ongeluk!
Dus ja, ik verwachtte 2 poppetjes toen de deur naar de woonkamer openging… en daar stonden ze dan… 7 verdiepingen hoog, van de grond tot het plafond, een heel Hina universum… en dan in de hoek van de woonkamer daar bovenop nog een setje Hina poppetjes die door mevrouw zelf waren gemaakt, heel zorgvuldig gedecoreerd. Verbazingwekkend!
Zelfs de buurvrouwen vallen bijna achterover… gewoonlijk komen ze nooit bij elkaar over de vloer…
Uiteindelijk lunchen we met z’n vieren. We genieten van heerlijke soba op Chinese wijze, verrukkelijke koekjes, cakejes en vers fruit. Daarna op naar Mevrouw Ito voor een tweede sessie… maar eerst wil de Hina-buurvrouw ook even mijn werk zien… “Sugoi”. Vervolgens neemt Mevrowu Ito toch een fude in de hand om mij wat te leren. De buurvrouwen zoeken een voorbeeld uit, of ik dat ook even wil proberen… “sugoi, sugoi…” Nog een voorbeeldje… “Sugoi…” “sugooooi”
Bij het afscheid krijg ik ook nog kadootjes toegestopt, ik word gevraagd er mijn best mee te doen… Beloofd! En ik hoop stiekem dat mijn aanwezigheid vandaag wat energie kan brengen aan Mevrouw Ito om opnieuw zelf aan het schilderen te gaan…
Uiteindelijk was ik dus pas om 17u terug in Nara. Opnieuw te laat om de theeceremonie te gaan proberen die Yoshi had aangeraden… misschien volgende week…
Sugoi! Het klonk al mooi, maar vanavond wou ik toch even weten wat het betekende… sugoi… volgens Google translate: “Verbazend”
Da’s het enige juiste woord om vandaag te beschrijven! Wie had ooit durven denken dat ik zomaar even van het ene huis naar het andere zou lopen in Japan? En wie had ooit kunnen verzinnen wat ik achter die deuren allemaal zou zien?
