Over onderwijs, differentiatie, examencommissie

“Voor elk etiketje is er wel een vorm van extra ondersteuning, maar wat dan voor mijn kind?” Stelde een mama zich de vraag. Heel herkenbaar, ook het hele verhaal ervoor. Dochter en zoonlief zijn sterke leerlingen. Die kregen van de juf/meester ook extra uitdagingen. Die leerkracht wordt verondersteld om als een spin in spreidstand te gaan staan met aan iedere poot een groep kids met een ander etiketje.

In het basisonderwijs was het voor mijn kids al bij al nog meegevallen. Door hun hulpvaardigheid kregen ze ook wel eens de kans om andere leerlingen bij te staan. Dan kwamen ze heel voldaan thuis “ik heb aan 3 kindjes de staartdelingen nog eens uitgelegd”. Maar ooit komt het middelbaar met elke les een andere leerkracht. Er waren vakken die heel erg makkelijk gingen. Zo makkelijk dat de extra-uitdaging oefeningen klaar waren voor de rest van de klas klaar was met de basis.

“Begin jij maar al met volgend hoofdstuk op eigen houtje”, “hier zijn nog wat extra oefeningen”, het zijn klassiekers en eerlijk gezegd ook vrij begrijpelijk gezien de grote variëteit aan niveaus. We gingen hulp zoeken bij het CLB. “Hebt u uw dochter al eens laten testen op hoogbegaafdheid? Ik heb zo’n vermoeden…”. Ik zocht een oplossing, niet een etiketje, maar goed er werd uiteindelijk toch een alternatief gezocht voor het volgende hoofdstuk zonder verslag van een psychiater. Wat een gelukzakken zijn we toch.

Toevallig ontmoet ik op een netwerkevent twee mensen die begaan zijn met kids zoals de mijne. Ik spreek erover met mijn dochter: “Laat ons maar normaal proberen doen mama”.

Het leven kabbelde door. Er kwamen meer vakken die makkelijk waren. Er kwam een onderwijshervorming die voor extra differentiatie moest zorgen. “De leerlingen krijgen vanaf nu 2u per week FeedMe… daarin gaan we remediëren…”. Pas als ik tijdens de uiteenzetting expliciet vraag wat ze dan van plan zijn met sterke leerlingen lijkt er een kwartje te vallen. We gingen opnieuw een jaar in met vooral veel extra oefenen op wat gekend is onder de noemer “extra uitdaging”. Met de kerstvakantie in het vooruitzicht vertrouwt de klastitularis mij toe: “ik maak me toch wat zorgen, ze haalt heel goede punten maar liefst van al zou ze die verstoppen. Alsof ze gewoon doorsnee wil zijn en niet zichzelf”. Ook het leraren tekort laat zich ook voelen. Zeven uur studie per week is geen uitzondering.

En dan komt Corona. Lock-down. Afstandsonderwijs. Na een week is al overduidelijk: dit is peanuts. Ze slaapt uit, maakt taken en tegen 14u begint ze zich uit te leven in de keuken. Een paar weken later zet ze zich aan HTML en gitaar spelen.

“Wel leuk dat ze niet zien dat ik al klaar ben. Tenminste niet nog meer saaie oefeningen.” Het was het begin van een heel bijzondere periode.

“Kijk mama, misschien moeten we toch maar voor de examencommissie gaan.” Ze is 14, ze heeft zonet de website van Onderwijs Vlaanderen doorgespit, leerplannen gezocht, een vergelijkende studie van syllabi gedaan,…

Naarmate de weken vorderen wordt het steeds duidelijker. Deze meid terug naar school sturen, is als een vlinder terug in een cocon proberen stoppen.

“Kunnen we ajb thuis blijven dit weekend? Ik wil wel graag die cursus biologie afwerken”. Het was eind juli, jawel.

We wikken en wegen en tobben en ijsberen en overleggen. Dan is er een vriendin die zegt “je hebt ook een zelfsturend kind. Dat is nog een heel talent extra dat aandacht verdient”.

Ook al zijn de kosten van de thuisonderwijspiste niet min, terug naar school is een lijdensweg die we kunnen vermijden.  Wij hebben dan ook gekozen voor thuisonderwijs met begeleiding van Campus Cuesta. Er is geen weg terug, we gaan voor dat diploma middelbaar in Humane Wetenschappen “op eigen wijze”.

“Oh mama, moet je nu wat weten… wat ik echt graag wil, dat bestaat gewoon! Ik heb net de naam gevonden!” Neuro-psycho-immunologie. Of in ieder geval iets waar ze lang aan gaat studeren, dat is ons al beloofd.

Maar euh, mocht je zelf in dubio zitten dan deel ik hier graag een paar links die kunnen helpen bij je tocht:

 

Wat je verder moet weten: tussen 30/6 en 1/9 overstappen op thuisonderwijs doe je door een verklaring af te leggen. Buiten deze periode is een goedkeuring nodig van het CLB.

Voor het secundair is het belangrijk te weten dat je examens aflegt van ieder vak apart, maar per graad. Je kan dus in november Natuurwetenschappen afleggen en in januari Frans of gelijk welke volgorde. Al moet je wel checken wanneer de examencommissie examens heeft gepland.

Verplicht is om voor je 18de de examens van de eerste graad te hebben afgelegd. De tweede graad is niet verplicht. Op de derde zijn er officieel geen limieten, al kan ik me best voorstellen dat het als verdacht kan worden bestempeld wanneer er geen inschrijvingen meer komen voor examens.

Bij controle wordt naar het schijnt vooral gekeken of er voldoende toegang is tot leerstof en of er voldoende ondersteuning is. Afhankelijk van het vak kiest Milla tussen studiemateriaal van Edulogos of Inzicht (na grondige studie van inhoudstabel versus leerdoelen).

We’ll keep you posted!

Update/aanvulling:

  • vertrouwen is het allerbelangrijkste. Vertrouwen in jezelf als student. Vertrouwen tussen ouders en kind. Kunnen vertrouwen op je talent voor planning. Jij bepaalt wanneer het examen wordt afgelegd, er is dus geen excuus van te weinig tijd want die heb je zelf gepland.
  • ook heel waardevol: Delen wat je leert, bereid zijn verder te zoeken als je ouders het niet helemaal verstaan en meer uitleg vragen.
  • een buis binnen de examencommissie betekent dat je dat vak volledig opnieuw moet doen. Dat kan best stom zijn, maar het kan ook helpen om beter te leren leren. 
  • niet elke onderwijsrichting heeft een equivalent binnen de examencommissie
Share

Snoeptuin, Japans geïnspireerd

Dat is wat ik met onze achtertuin wil aanvangen.
Daarmee bedoel ik dat wat er in de tuin staat liefst niet enkel mooi maar ook eetbaar mag zijn ;-)
Liefst inheemse en eetbare planten en fruit.

Hieronder vind je een lijst terug met eetbare planten die we nu hebben staan. Inclusief links naar info en recepten waar mogelijk. Tips zijn altijd welkom via de contactpagina!


Kaasjeskruid – Malva sylvestris

Zon- halfschaduw
150cm hoog (en breed)
Bloeitijd 6-10
Bijenplant

Weetjes

Recepten

Eind juni

Bergamotplant – Monarda didyma

Zon
100 cm hoog (30 breed)
Bloei 6-9
Bijenplant

Weetjes en recepten

Bergamot thee: bladeren en bloemen eerst drogen.

Half april
Eind juni ca 70cm hoog

Prachtanjer – Dianthus superbus

Zon
Hoogte 60 cm
Bloei 6-10
Bijenplant
tweejarig

Weetjes en recepten
enkel de bloemblaadjes zijn eetbaar
gebruikt in saus, inmaak, desserts en gebak

Half april
Eind juni 60 cm

Anijshyssop – Agastache foeniculum

Zon
80cm hoog (40 breed)
Bloei 6-9
Bijenplant

Weetjes: blad bruikbaar in thee

Eind juni

Moerasspirea – Fillipendula ulmaria
Reine des prés

Zon
150cm hoog 50 breed
Bloei 6-8


Weetjes en recepten
Amandelhoninggeur en smaak


Daglelie – Hemerocallis citrina

Zon – half schaduw
Hoogte 80 cm
Bloei 6-7

Weetjes
Heel de plant is eetbaar, de bloemen, de verse bladtoppen en de vlezige knollen. De bloemen kunnen in elk stadium geoogst worden en zijn in elk stadium verschillend in smaak en textuur. De bloemknoppen worden gebakken, gefrituurd in tempura of toegevoegd aan roerbakgerechten. De bloemende bloemen zijn lekker knapperig en extra zoet door de nectar. Deze worden dan dikwijls als zoete garnering gebruikt in allerlei desserts. De uitgebloeide bloemen worden meestal gebruikt om stoofpotjes of soepen te dikken. Bron: denoudekastanje.be

Half april
Eind juni

Salvia Sclarea – Scharlei of muscaatsalie – Sauge scarlée

Zon
80 hoog
Bloei 6-9
Bijenplant

Bloem eetbaar en medicinaal, muscaatgeur


Maggiekruid – Lavas

Zon
120 cm hoog, loopt uit via wortels
Bloei 6-9
Bloemen trekken vliegen aan

Lekker als aanvulling op bouillon of in sla (beperkt gebruiken want smaakt vrij sterk

Recepten


Pimpernel
Zon
60 cm hoog
Bloei 5-9

Hazelnoot-komkommersmaak. Ik voeg graag wat verstedelijkte blaadjes toe aan iedere salade.

Andere recepten

Oerprei – Bolletjesprei

Dit is een knolgroente die mooi staat tussen andere bloembollen. Je kan ze verwerken als normale prei. Meer info

Blauwe bosbes – Vaccinium Corymbosum Elliot
Zon
2m hoog

Lekkere bessen
Varieteit waarvan het blad in de herfst kanlrood kleurt en dus ook dan zorgt voor extra kleur in de tuin.

Vanwaar ik de meeste planten in mijn tuin haal?

www.ecoflora.be (webshop) daar kan je filteren op hoogte, grondtype, standplaats en dergelijke. Superhandig en superservice ook in de winkel zelf. En neen, deze link is niet gesponsord en ik word ook niet betaald om deze blog te schrijven.

Share

Parabel van de keizerlijke schilder

Sumi-e is de kunst van het weglaten en daardoor krijgt het zijn zeer specifieke dimensie. Het IS heel eenvoudig, maar die eenvoud vraagt heel wat oefening en inspanning.

In dat kader werd mij door Alain Bonnefoit ooit een parabel verteld, die het proces mooi samenvat. Gisteren werd me door een klasgenoot uit de Japanse les gevraagd hem neer te pennen… Omdat het verhaal zo mooi was…

 

De parabel van de keizerlijke schilder

De Japanse keizer wilde zijn paleis versieren met het mooiste schilderij van zijn lievelingsdier, een haan. Hij zette zijn hofhouding aan het werk: “Zoek mij de beste schilder van het hele land!”.

De zendelingen van de keizer gingen op zoek. Ze vonden een oude en wijze man die door velen werd aanzien als de beste schilder. Hij werd uitgenodigd op het keizerlijk paleis. “Kan jij mij de mooiste schildering maken die ooit van een haan is gemaakt?” vroeg de keizer. “Ja,” zei de schilder, “maar dan heb ik wel het beste materiaal nodig. En ook 3 jaar tijd”. De keizer stemde in en de schilder kreeg een mooi vertrek ter beschikking in het keizerlijke paleis. Al wat hij wenste kreeg hij van de keizer. Karrenvrachten inkt en papier werden aangevoerd en afgevoerd, maar niemand mocht de kamer van de schilder betreden…

Aan het einde van de 3 jaar riep de keizer de schilder bij zich. Die nam een lading papier en inkt met zich mee naar de keizer.

“Waar is mijn schilderij?” vroeg de keizer. “Even geduld” zei de schilder en hij begon geconcentreerd de beste inkt te wrijven en rolde maagdelijk wit papier voor zich uit. Hij streek het geduldig uit…

De keizer werd razend! Hij had zelfs geen oog voor de schildering, zo razend was hij! 3 jaar lang had hij de schilder onderdak gegeven, 3 jaar lang gevoed, van inkt en papier voorzien …

“Heb ik je zoveel betaald om 5 minuten te werken?” vroeg de keizer.

Maar de schilder ging onverstoorbaar door en zette 2 streken op papier… de omstaanders werden met verstomming geslagen toen ze daarin een haan zagen…

Toen keek de schilder op en zei: “Het duurt geen 5 minuten om zo te schilderen, Meester. Het duurt een leven lang.”

Sinds ik bijna 10 jaar geleden startte met deze techniek, heb ik een paar varianten op dit verhaal gehoord. Deze versie heeft dus zeker niet de pretentie de enige juiste te zijn. Daarenboven zijn er wel meer kunstenaars die, bewust of onbewust, volgens soortgelijke principes werkten. Zo is er deze uitspraak van Picasso…

 

Picasso
Schilderij: Milla Roekens 5j

Daarenboven is er iets in de eenvoud van sumi-e waar elke facet van ons leven bij gebaat kan zijn…

In dat opzicht gaat deze parabel om zoveel meer dan enkel sumi-e. Hij maakt duidelijk dat kijken, leren, oefenen en experimenteren altijd nodig zullen blijven om eenvoudig weg mooie resultaten neer te blijven zetten… dat eenvoud toch zoveel voorbereiding en métier kan vragen…

 

Heb je vragen/opmerkingen? Aarzel niet om op deze blog te reageren!

 

 

Share

Een verandervraag in de strijd tegen prinsessen en piraten

Al geruime tijd ben ik mij aan het verdiepen in verandering en hoe je die kan aanwakkeren.

Nu werd ik door de school van m’n kids gevraagd om tijdens het schoolfeest de jonge bezoekers een face-over te bezorgen. In gedachten zag ik ze weer allemaal lopen, onze stereotiepjes…
Wie ook creatief is met schmink herkent het wellicht… als je vraagt aan een kind “hoe mag ik jou schminken” dan eindig je gewoonlijk met een meute prinsessen, feeën, piraten en spidermannen. Overdosis!

Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg… Ik wilde geen prinsessenfabriek zijn! Dus veranderen zou ik! De vraag was zowat het enige wat ik kon veranderen…

Ik vroeg aan een eerste klantje, een überschattig meisje-meisje:

“In wat mag ik jou omtoveren?”

“Een olifant!”

Wow!
Euh… slik… (nog nooit gedaan!) Zo leuk!! De Mama had mijn gezicht gezien: “Maar meisje, kan je niet gewoon kiezen voor een prinses?” Ah neen, hé! Wie verder kan denken dan prinses, die krijgt haar olifantje!

En dat olifantje had succes! Er volgde er nog eentje… maar ook niet meer dan eentje, want er bleek inspiratie genoeg! Er werd gevraagd naar een heks met een dikke wrat, een bloemenmeisje,  een clown met een blauwe neus, een kat, een clown met een gele neus, Elza van Frozen (ja, de prinses, maar een met ijspegels in plaats van de traditionele krulletjes hihi), leeuwen, tijgers, lieveheersbeestjes, rozenmeisjes,… Oh ja, en ook naar een zeemeermin, en da’s dan ook de enige waarvoor ik heb moeten passen…

Bij wijze van proef heb ik tussendoor een keer mijn vraag terug veranderd naar “in wat mag ik jou schminken?” “Een prinnnnseeeessss”… Oh jee… De vraag zat er toch voor iets tussen precies… Weg met die vraag!

Da’s voer voor iemand die er wetenschappelijk onderzoek naar wil verrichten… Heeft het woord toveren een invloed op ons creatief denkvermogen? Beperkt de vraag “In wat wil jij geschminkt worden?” onze kids tot het beperkte lijstje dat ze allemaal kennen?

In elk geval, ik heb mij heeeeel erg vermaakt! Ik denk dat ik die vraag een volgende keer weer gebruik! ;-)
Maar vooral, ik ga nog vaker ongewone vragen zoeken, in iedere situatie!

 

Heb je vragen/opmerkingen? Aarzel niet om op deze blog te reageren!

Share

Een doos vol uitdagingen

Jij ziet wellicht iets anders maar als ik naar die doos hiernaast kijk dan zie ik uitdagingen, een doos vol uitdagingen. boxfull

Ik verklaar mij nader. Dit is een doos die het resultaat is van een abonnement. Een voedingsabonnement dat je wekelijks krijgt toegestuurd.

  • Gebruikers hebben dus snel meerdere lege dozen in huis… die dingen nemen plaats in! Zelfs platgevouwen vind ik ze nog altijd een serieus nadeel aan dat systeem. Een van de redenen om zo geen abonnement te nemen.
  • Al dat extra kartonafval… terwijl een van de voordelen van het systeem is dat het voedselverspilling tegengaat… En waarom zou de ambitie niet mogen zijn om alle afval te beperken?
  • Dat abonnement is verdomd handig, verlost je van piekeren over gevarieerd avondeten en de receptjes zijn ook picobello. Maar ik wil graag zoveel mogelijk lokaal eten op mijn bord… zou het dan ook niet in een variant kunnen met lokale boerenkost? Ook onze foodmiles wat beperken?

Zo’n doos zien staan is bij mij dus een trigger… op onbewaakte momenten begin ik dan spontaan mogelijkheden te zien van hoe dat beter zou kunnen…

  • Zou er al iemand aan gedacht hebben om vouwbakken met statiegeld te gebruiken voor die dienst? Zou dat idee serieus onderzocht zijn of gingen ze gewoon voorbij aan de nadelen van de kartonnen dozen voor de klant? Want ja, voor hen zal dat karton ongetwijfeld handiger zijn. En waarschijnlijk boeit dat afval hen ook niet, als de business maar rendeert…Er is ook niet echt concurrentie dus waarom zouden ze veranderen? Awel, ik zie serieus wat mogelijkheden om de concurrentie aan te gaan!
  • Zou er al iemand aan gedacht hebben om een variant te starten met lokale producten? Wat zou die mensen/bedrijven tegenhouden om eraan te beginnen? Wat zou ik daar allemaal niet voor oplossingen voor kunnen uitpluizen?
  • Zo’n leveringen zijn nog niet voor iedereen haalbaar (je krijgt die doos niet in de frigo dus kan je ze moeilijk op het werk laten leveren. Je moet thuis zijn om ze te ontvangen).

Mogelijkheden onderzoeken, meehelpen een nieuw systeem op te zetten, mensen leren ermee te werken en dan … hop! naar de volgende volle doos… Da’s wat ik wil… Als jij me nodig hebt, neem snel contact op! +32 478 365 242

En de doos in kwestie… daar zagen de kids een robot in, dus dat is het geworden ;-)

Share
Share