1 maart is/was complimentendag… Dus hoewel ik nu geacht ben die verdomde VISA opnieuw te testen even een speciaal momentje, eentje zonder prentje 😉
Want hé, ik zit “alleen” in Japan… Maar hoe was ik alleen tot dit punt gekomen?
Zou ik mezelf zo ver hebben gekregen om van een heel moeilijke werksituatie de kans te maken om dit te doen zonder dat Jan Vermeiren Life is a Game had geschreven of zonder dat Thomas Siffer zijn levensvisie deelde? Dat zijn ware bronnen van inspiratie!
Marjon, fantastisch dat sumi- virus van jou!
Had ik zoveel leuke dingen ontdekt en geleerd zonder Mayu, Katz, Yoshi, Mevrouw Asagi en Mevrouw Kihara? Supertoffe sugoi-gidsen. (Sugoi = verbazend)
Was ik ooit over mijn jetlag geraakt zonder de warme ontvangst van Saskia en Els? Een hartelijk stukje van de Vlaamse wijvenclub van Tokyo!
Maar vooral: dit was nooit mogelijk geweest zonder de steun van mijn ventje en kids. Chapeau dat jullie mij zo hebben gesteund! Ik ben supertrots dat jullie over mijn avontuur hebben verteld in de klas zonder dat iemand iets in jullie schoolagenda heeft geschreven! En schat, jij wil dat hier niet lezen maar toch : complimentjes voor alles dan maar :p
En chapeau aan al die anderen rondom ons om het te hebben mogelijk gemaakt dat de kok in spé kon gaan koken! En diegenen die de kids intussen een onvergetelijke tijd te hebben bezorgd zoals alleen toffe tantes en grootouders dat doen ;)
En dan is er nog één heel specialeke… Ondanks alle fysieke tegenvallers zo positief in het leven blijven staan… Maar daar stopt het niet! Neen, uitgerekend zij stuurt dan tijdens mijn afwezigheid een leuk kaartje naar de thuisblijvers… Dank je, Louke!
Complimentje aan jou, je kan heel vlot schrijven! 😊