De titels voor deze posts beginnen een alsmaar grotere uitdaging te worden. ’t Is alsof ik op zo’n taart in laagjes zit en elke dag wordt daar een nieuw laagje onder geschoven…
Ik bedenk wel dat jullie, ondanks de tekst en beelden nog veel missen… dus bij deze een poging om jullie al een stapje dichterbij te brengen…
Geur
Die kan je best simuleren door een kop popcornthee onder je neus te zetten terwijl je verder leest, of wat wierook. Niet direct bij de hand? Dan zou ik even langs Hashi surfen…
Geluid
Vaak nogal overheersend aanwezig… bij elk kruispunt is er een koekoek (al is dat dus geen vogel maar de hulp voor blinden en slechtzienden)…
In elk station, winkelcentrum,… “elevatormusic”, instrumentale Amerikaanse klassiekers… zoals bijvoorbeeld deze die al een paar dagen door mijn hoofd spookt. Zet die effe op voor je verder leest ;-)
Over naar vandaag 19/2
Vandaag eindelijk de ontmoeting met Mayu, die al zoveel voor mij deed de afgelopen weken.
Eerst een bezoek aan het bamboe-bos van Arayashima. Mayu had dat vroeg gepland zodat er minder volk zou zijn… het was verlaten ;-) Zelfs Mayu had het nog nooit op deze manier kunnen bezoeken… Bij het schrijn aan de ingang van het bos maak ik van haar aanwezigheid gebruik om uit te vissen waarvoor al die geluksbrengers nu precies dienen… “Voor veel kinderen” “Neen, dank u” “Voor een mooie nieuwe relatie” “Nieuw heb ik niet nodig want mooi heb ik al” … en zo gaat het dus even door…
We gaan dan maar zonder geluksbrenger verder met het bezoek aan het bos…
Bij de uitgang merken we plots een pad op zonder schutting en besluiten ook daar even door te wandelen. Daar komen we 2 kleine beeldjes tegen met Yen-muntjes op het hoofd. Dus vraag ik mijn gids uit… “Dat doen mensen om de goden te danken voor alle mooie dingen die gebeuren”. Dat was het dus, hier moest ik dus even aan deelnemen!
Vervolgens gaan we richting buitenwijken voor de lunch. Op aanraden van Mayu voor de Kaisendon (Sakana no dombori – dombori met vis) gegeten. Zalig lekker! Een rijstschotel met rauwe vis erop en viseitjes.
Dan naar de afgesproken plek waar we met een paar andere leden van de Good Samaritan Club hebben afgesproken. Samen gaan we naar de ruimte die Mevrouw Kono speciaal voor ons heeft afgehuurd voor een sumi-e workshop. Heel verrijkend die ervaring! Fijne complimentjes gekregen van de sensei! Een heel andere manier geleerd om het penseel te vullen, geleerd hoe bamboe in de wind te schilderen en de theorie meegekregen om ook bamboe in de regen te gaan schilderen! Kortom, een hele hoop! Heel blij dat ik dit mocht meemaken!
Maar toen was de dag dus nog niet om… Mevrouw Kono had ook een tentoonstelling aangeraden…
Op het domein van de Shokokuji tempel (2de van de 5 Zen-tempels van Kyoto) in het museum Jotenkaku zouden we vooral de werken observeren van 伊藤若冲 – Itō Jakuchū. Super!
Maar… dit was dus nog maar de slagroom, Mayu had ook een adres van een winkel meegekregen…
En dus stonden we een half uurtje later voor dit winkeltje… allebei bijna sprakeloos voor dit geveltje…
De dame van de winkel wilde eerst zien wat ik al presteerde bij Mevrouw Kono… “Ik zie dat dit geen werk is van een beginner” (Oef! ;-)) “Blijf aub zolang u wil en vraag er maar op los!” Wat kan een mens meer wensen? Ze heeft voor mij bijna de helft van haar winkeltje uitgehaald :-)
Dank je, Mayu, voor de geweldige dag!
Thank you for chocolate! It was delicious.♡(^ー^)
Het ziet er allemaal heel erg de moeite uit!! Mooi land precies!
Mooi is nog heel zacht uitgedrukt vind ik… Maar gelijk heb je! ;-)