Functional fixedness – Functionele fixatie

Functionele fixatie ofwel een fixatie op wat de initiële functie van iets is… Het wordt een mentale blokkade genoemd die verhindert dat je een oplossing voor een probleem vindt.

Je kent het misschien wel… Dat je bij het bakken de koekjesvormen niet vindt. Dat het een hele poos duurt voor je op het idee komt een glas te gebruiken om de koekjes uit te steken. Dat een longdrinkglas ook als deegrol kan dienen. Dat een paperclip een haarspeld kan zijn. Dat een lege plasticfles een pennenhouder kan worden. Dat de fles van douchegel kan gebruikt worden als valbescherming voor je afstandsbediening…

Een blokkage?
En weet je wat ik daarvan denk? Dat het eerder een vaardigheid is die je nog kan versterken. Dat het eigenlijk niet meer is dan een beetje creatief denken en handelen. Maar vooral, dat je er veel bij te winnen hebt. Tijd, zelfvertrouwen, overzicht,…

Waarom zou ik eraan werken?
Zou het niet fijn zijn om jezelf klaar te voelen voor de toekomst, om steeds weer een nieuwe oplossing te kunnen bedenken?
Er komt zo ontzettend veel op ons af… dagelijks zijn er voor de nerds en enthousiastelingen honderden nieuwe digitale tools beschikbaar. Die tools hebben 1 doel: onze taken makkelijker maken. Maar dat kan natuurlijk alleen als we ze op een correcte manier gebruiken. Als we ze vooral niet overconsumeren. Je kan immers een stukje software gaan gebruiken voor elke deeltaak, of je kan creatief (en doordacht) omgaan met die ene tool die 80% kan managen en daar dan een paar “opties” bij aansluiten. Aansluiten en dus niet telkens weer handmatig overtikken in een ander stuk software want dan klopt wat ik soms hoor zeggen: “Ik kan het net zo goed allemaal in mijn boekje noteren! Het kost me toch evenveel tijd”

Maar hoe kan het dan anders?
Door je creativiteit aan te scherpen. Door bijvoorbeeld voor de fun eens gelijkenissen te bedenken tussen alledaagse voorwerpen. Door in een kleine groep elk een willekeurig voorwerp uit te kiezen en samen te zoeken naar gelijkenissen. Een plant, een tuintafel en een paraplu bijvoorbeeld. Wat hebben die gemeen? Heb jij een idee?

Share

Kan je met Facebook wel een verrassingsfeestje plannen?

Da’s de vraag die ik me eind juni stelde… Met een groep familieleden wilden we papa verrassen met een feestje. En die ontdekt verrassingen meestal vooraf. We hebben het erop gewaagd…

Waarom een Facebookevent?

  • Facebook (FB) uitnodigingen zijn sneller ter plekke dan papieren exemplaren, ze gaan niet zo gauw verloren als mails.
  • Je kan genodigden in reeksen toevoegen
  • Je kan min of meer opvolgen hoeveel mensen komen
  • Van een groot deel van de FB-vrienden van papa hadden we e-mail noch adres of telefoonnummer, die konden we alleen zo bereiken

Hoe heb ik dat evenement aangepakt?

Newsfeed geblokkeerd

Gezien papa nogal vaak op mijn berichten (“posts”) reageerde, wilde ik die uit zijn “newsfeed” houden uit voorzorg. Je kan mensen compleet blokkeren (dat gebruik je voor stalkers en anderen waarvan je wil dat zij niks van jou zien, jij ziet hen dan ook niet meer op FB), maar je kan ook iets milder zijn ;-). Je kan zorgen dat hun berichten niet langer verschijnen in jouw “newsfeed” en/of dat de jouwe niet zo erg bij hen in het oog springen. Dat was alleen maar een voorzorgsmaatregel. Voor het geval er iemand zijn mond voorbij zou praten op mijn tijdlijn… Jaja, er was over nagedacht! ;-)

Was dat gebeurd en papa surfte toevallig langs mijn profielpagina, dan had hij het nog gezien… berekend risico: 80% van de tijd zit een Facebook-gebruiker in de newsfeed… Hopen dus dat papa voor een keer gemiddeld zou zijn ;-)

Geheim event aangemaakt

Bij het opmaken van het event uiteraard gekozen voor geheimhouding… Wat sommigen bij de volgende stap doet panikeren: genodigden zien uiteraard wél de uitnodiging in hun newsfeed.

Uitnodigen maar!

En da’s het fijne aan een FB-event (ook de openbare). Want je kan ook mensen uitnodigen die niet op FB zitten. Op basis van hun mailadres of GSM-nummer. Als je mensen wil uitnodigen waar je op FB geen connectie mee hebt dan is het soms wel wat lastiger. Niet iedereen heeft een profielfoto waarop hij/zij herkenbaar is. Maar, omdat er geen connectie is krijg je ook niet altijd de juiste personen te zien in de zoekresultaten.

Er is een omweg! Ik merkte dat ik makkelijker de juiste mensen terugvond nadat ik het profiel van papa had bezocht (dus niet vanuit het evenement)

In het event kan je op elk moment nog bijkomende info delen met de genodigden. Je kan er ook op elk moment zien hoeveel mensen al bevestigden. En als alles dan voorbereid is…

Verrassing!

En met het verrassingsfeest dat wij gaven was die écht compleet. Je kan dus nog altijd onder de radar van iemand blijven op Facebook… ;-)

Ook een evenement plannen met Facebook?

Facebook zelf helpt je op weg. Als je een FB-account hebt kan je terecht in hun Help-functie voor wat basisuitleg.

Waar je het helpmenu vindt? Uiterst rechts in de blauwe balk bovenin staat een omgekeerd driehoekje. Klik daarop.

Screen Shot 2016-09-07 at 14.55.36

 

 

In het menu dat openklapt is Help de derde keuze van onderin. Screen Shot 2016-09-07 at 14.56.21

In de pagina die opengaat kan je heel wat info vinden. Ook hoe je een evenement aanmaakt.

Wil je graag gedetailleerde uitleg? Dat kan tijdens een training van www.kanli.be/mediawijsheid

Share

Foutje op Facebook… niet te corrigeren?

Ooit al in stukken en brokken gereageerd op een bericht omdat je per ongeluk klikte op enter? Ooit al geërgerd door een antwoord/bericht van iemand op jouw persoonlijke pagina? Geen idee hoe dat anders kan? Dan is deze post er voor jou!

Want ja, op Facebook zelf kan je meer veranderen dan je zelf denkt! Maar in deze post ga ik het enkel hebben over de berichten die je zelf schrijft en de reacties die daarop komen. Hier gaan we!

Een gepubliceerd bericht wijzigen

Je bent aan het typen op je eigen tijdslijn of op je bedrijfspagina en uit gewoonte tik je enter aan om een nieuwe regel te beginnen… Of “Oepsie, tikfoutje gemaakt…” “Ramp, o, ramp!”… Vergeet de paniek, het is zo gefixt:

Ga naar het bericht dat je (net) hebt gepubliceerd. Rechts bovenin zie je in heel licht grijs een pijltje naar beneden. Als je het niet ziet dan kan je met je muis bewegen in die rechterbovenhoek. Als de pijl (je cursor) verandert in een handje heb je het gevonden.

Screen Shot 2016-09-07 at 10.06.46

Klik daarop.

Er klapt een menu open.

 

Facebookbericht bewerkenKlik op “Bericht bewerken” (tweede keuze in het menu).

 

 

 

Facebookpost aanpassenDe tekst is nu bewerkbaar, hij staat in een blauw kadertje. Pas aan wat je wilde aanpassen.

Druk op Enter om de wijzigingen te publiceren of klik op de blauwe knop “Bewerken voltooid”. Mocht je je bedenken dan kan je nog altijd kiezen voor “annuleren”. Dan staat je bericht (“post”) er terug zoals hij eerst stond.

Bericht verwijderen

Je kan ook beslissen om een bericht te verwijderen. Dan volg je dezelfde stappen maar in plaats van “Bewerken” klik je op “Verwijderen”.

Belangrijk om weten: bewerken kan alleen op de berichten die jij beheert. Dat kan dus alleen op je eigen reacties en op je eigen pagina. Op jouw pagina kan je ook reacties van anderen verwijderen, niet bewerken.

Antwoord veranderen

In een geschreven reactie die je wil veranderen vind je ook dat pijltje rechtsboven. Maar alleen wanneer je met je muis boven je antwoord staat of wanneer je er met je vinger op drukt. Het menu dat dan verschijnt is een klein beetje anders.

Reactie veranderenIn plaats van “Bericht bewerken” staat hier bijvoorbeeld “Bewerken”. Je wijzigingen bewaar je met de entertoets, annuleren doe je met escape (of door op een mobiel apparaat je scherm aan te tikken buiten het bericht en het toetsenbord).

Een bericht met meerdere paragrafen

“Telkens ik op enter klik publiceert dat ding mijn bericht… Hoe doen ze dat toch zo’n post met meerdere paragrafen?”

Daarvoor leer ik je graag een algemene computertruc: shift+enter
Die toetsencombinatie zorgt ervoor dat je wel naar een nieuwe regel gaat in hetzelfde bericht. Op Facebook lijkt dat op een nieuwe paragraaf in hetzelfde bericht maar in computertaal betekent dat: “naar een nieuwe regel in dezelfde paragraaf”. Dat is bruikbaar in vele online toepassingen en in programma’s als Word.

Tip: gebruik het wijs. Ga geen boek schrijven in een Facebookbericht, dat wordt maar zelden helemaal gelezen.

Een boos gezicht veranderen in een dikke duim – of omgekeerd

“Ai, met mijn dikke vinger heb ik het verkeerde icoontje aangeklikt als reactie…”

Ook dat kan je nog veranderen!

Screen Shot 2016-09-07 at 10.31.26Eens je een reactie hebt geplaatst blijft die in dat bericht zichtbaar. Ga er met je muis boven staan om het menu met mogelijke reacties opnieuw te openen (op een mobiel apparaat kan je er met je vinger op blijven staan voor hetzelfde resultaat). Klik vervolgens je nieuwe keuze aan. You did it!

 

Screen Shot 2016-09-07 at 10.31.42

Wil je je reactie helemaal weg dan kan dat door erop te klikken. Een eerste klik brengt bvb een hartje terug naar een duim, klik nogmaals op de duim en je reactie is weg.

“Kan ik dat ook wijzigen van anderen?” Neen, je kan alleen je eigen reacties veranderen of weghalen. Erger je je aan de reacties van een bepaald iemand op je tijdlijn? Dan kan je die persoon eventueel wel verbannen/blokkeren… Of reageren wildvreemden op je profiel en wil je dat niet? Dan kan je je privacy anders instellen… Maar da’s weer een ander verhaal.

De uitzondering: Messenger

Er is één stukje van Facebook waar je niets meer kan veranderen eens je gepubliceerd hebt. De berichtendienst van Facebook: Messenger. Daar ligt het echt niet aan jou… dat is als een soort SMS-service opgestart, vandaar.

“Domme” PC-vraag? Die hoor ik graag!

Mogelijk voel jij je dom op PC, net zoals de mensen achter de hierboven aangehaalde citaten… Dan ben ik er ook graag voor jou! Ik wil ondernemende mensen helpen zich niet langer dom te voelen op PC. Uiteraard gaat dat over veel meer dan enkel een paar basishandelingen in Facebook, maar ik merkte dat er nog zoveel mensen naar deze info zochten dat ik het graag even deel… Ken jij iemand die hier misschien naar op zoek is? Deel deze info!

Hielp deze info jou vooruit? Heb je zelf een andere vraag? Een ander PC-probleem? Laat het me weten!

Wil je meer van dit soort tips in je mailbox? Abonneer je op de digitips.

[yikes-mailchimp form=”1″]

Share

Aftellen naar het vierde kwartaal

Ik tel de nachtjes slapen, echt waar… de nachtjes tot aan het vierde kwartaal 2016… Vanaf dan is het “voor echt”!

’t Is me al een jaartje geweest…

Een eerste jaarhelft waar zo goed als alles op de schop is gegaan. Waar ik tijdelijke jobs aan mij zag voorbij gaan omdat ik te veel kende, te veel ervaring had voor het hokje waar ze me wilden parkeren. Omdat ik meer wilde dan alleen maar uitvoeren. Omdat ze vreesden (terecht!) dat ik er als intern trainer niet mee om zou kunnen indien er een procedure van gemiddeld 6 maanden zou moeten worden doorlopen om een vervelend softwareprobleem te verhelpen…

Omdat ik mee wil denken, omdat ik dat saaie bandwerkgedoe mee wil helpen uitroeien om tijd en plaats te maken voor meer creativiteit en voldoening. Maar ook omdat ik meer vat wil op waarom en wanneer ik werk…

En dus wordt het binnen een kleine maand echt…

  • Dan kan ik eindelijk workshops mediawijsheid animeren
  • Dan zal ik ook ondernemers bijstaan in hun administratie
  • En van daaruit verder bouwen om zo veel mogelijk mensen te helpen om “zich minder dom te voelen op PC” en er creatiever mee te zijn.

En elke dag wordt het alvast iets concreter… zoals toen de brochure van Arch’educ in de bus viel…
Pinterest voor ArcheducTof om het concreet te zien worden, om meteen zelfs meer dan 1 keer in dat boekske te zien staan ;-)

Share

Afscheid

Het leven is verdomd oneerlijk… In 3 weken tijd is er nu al een tweede geweldig mens dat deze wereld verlaat als verkeersslachtoffer…

Het zijn gebeurtenissen die sowieso al heel erg op je inbeuken en je met de neus op de feiten drukken:

Er is er niet één die het leven ooit overleeft… Het is nu te doen…

Die toffe mens… immense vakkennis die hij graag doorgaf aan mensen die dat verdienden – niet langer in het belang van het bedrijf. Hij is er niet meer…

Motorongeval onderweg naar huis afgelopen vrijdag.

Op slag dood, gedaan. En ergens is dat misschien maar beter zo… als je bedenkt hoe F op de werkvloer stond. ’t Is een verhaal dat op vele vlakken aanzet tot nadenken. Over hoe elk van ons omgaat met werk. Over de invloed van financiële zekerheid op onze beslissingen.

Als je fulltime aan de slag bent dan sta je er niet altijd bij stil, maar: het grootste deel van de tijd ben je niet thuis. Neen, het grootste deel van de dag zit je in een omgeving waar je zelf maar weinig vat op hebt. De dingen te doen die van je gevraagd worden. Met mensen die je zelf niet hebt gekozen. Of je bent onderweg van of naar die plek.

Normaal toch dat dat een hele grote invloed heeft op je leven? Het is niet zomaar werk, het is het grootste stuk van je leven. Letterlijk. Bovendien kan je de jobinhoud vooraf wel proberen inschatten, maar die collega’s, da’s altijd weer een verrassing.

En in het geval van F zit er zo mogelijk nog meer tragiek in z’n loopbaan dan in z’n ongeval…

F was polyglot en vakexpert. Dat soort mensen die niet op de hoek van de straat te vinden zijn. Zo’n werknemer waar werkgevers naarstig naar op zoek zijn. In een commerciële omgeving is het dan maar wiedes dat je enorm wordt gevaloriseerd. In het kleine bedrijf waar hij destijds startte werd dat door iedereen enorm geapprecieerd. F voelde zich dus goed en bleef er jarenlang gelukkig aan de slag. Het was een bijzonder bedrijf… als ik de verhalen van de collega’s van F mag geloven gingen elke dag rond 17u de deuren dicht. De eigenaar stond erop dat het werk tegen dan gedaan zou zijn en iedereen stond achter die visie. Iedereen op tijd naar huis. Iedereen gelukkig. Problemen werden altijd relatief makkelijk en in team opgelost. Was er eentje die de teamgeest ernstig in het gedrang bracht, die werd de laan uit gestuurd. Koste wat kost. Geen kat die er ook maar aan dacht daar een vakbondsafvaardiging te vragen.

Toen de bedrijfseigenaar met pensioen wilde zocht hij een overnemer. Zodat het imperium waar hij jarenlang aan had gewerkt verder kon gezet worden. Ja, ik zeg imperium, want op dat moment had het bedrijf een zeer stevige marktpositie. De financiële crisis had stevig ingebeukt op de markt maar dit bedrijf bleef winstgevend en bleef een begrip in binnen- en buitenland.

Een overnemer vinden voor zo’n bedrijf… tja, dan moet je vooral op zoek naar kapitaal… En dat werd gevonden.

F’s werkgever werd overgenomen door een grote groep. Een groep die een andere corebusiness had maar waarvoor dit bedrijf een mooie aanvulling zou zijn in de portefeuille. Vergelijk het met een groothandel in aarbeien en een in frambozen. Heel wat klanten hadden ze al gemeen.

Een van hun managers werd dus manager van F en collega’s. Het bedrijf moest veranderen, de werking moest afgestemd worden op die van de groep. Zelfde softwarepakket invoeren, da’s toch piece of cake! Alles over dezelfde kam scheren, heel veel veranderen maar vooral zonder structureel investeren.

F bleef desondanks verkopen, verkopen, verkopen… Hij ging zo hard dat hij een promotie beloofd kreeg, ondanks zijn kritiek op de nieuwe werking. F zag immers welke invloed de wijzigingen zouden hebben op de kwaliteit van producten en dienstverlening. Hij waarschuwde. Maar dat werd hem niet in dank afgenomen. Maar hij kreeg dus wel die promotie beloofd en verkocht verder.

Intussen werd het verkoopteam versterkt. Had F altijd frambozen verkocht dan had de nieuwste collega tot dan toe tennisballen verkocht. Waar in haar nieuwe business rekening moest worden gehouden met stapelwijze, houdbaarheid, kleur, grootte en dergelijke vond ze dat de tennisbal-verkooptechnieken doodeenvoudig konden vertaald worden naar frambozen… Dat je frambozen geen weken in je magazijn kon laten staan, dat die in kleinere verpakkingen hoorden, het werd allemaal in vraag gesteld…

En nu komt het: zij kreeg de promotie!

Feit is dat de overname sowieso al heel veel had veranderd, dat de werkvreugde in het hele bedrijf in ieder geval al op zijn retour was… Maand na maand kon je merken hoe het voor F lastiger werd (gemaakt) op het werk… De dingen zien fout gaan. Zien hoe de dozen frambozen veel te hoog worden gestapeld en op de vingers getikt worden als je er wat aan probeert te doen. Moeten wachten tot je manager het zelf ziet en je de opdracht krijgt om de puree te gaan opkuisen. Een idee voor een structurele oplossing werd af en toe wel eens toegejuicht. Maar als het op de uitwerking aankwam was het meteen gedaan. Het kon niet zijn dat er daarvoor een vergadering werd gehouden. Zeker niet met zoiets doms als een arbeider. En zo ging het 40u per week. Maand in, maand uit. Jaar in, jaar uit.

Eigenlijk wilden sommigen F buiten, maar gezien zijn anciënniteit was daar geen budget voor. Andere collega’s kregen burn-out’s, hielden zich staande met anti-depressiva, maar F ging – met de nodige woede-uitbarstingen tussendoor – dapper verder…

Uiteraard zocht hij een uitweg, uiteraard zocht hij een andere job… maar die anciënniteit speelde hem parten…

En dat is waarom ik vandaag ook wel een zucht heb geslaakt voor F.

Een zucht van verlichting, omdat hij niet de kans had op een sterfbed te liggen en zich bepaalde vragen te stellen… Want ik snap hem wel, na meer dan 10 jaar veranderen van job is niet iets wat andere stervelingen beschouwen als normaal. ’t Is ook niet het meest veilige. Je zet heel veel op het spel. Liever een inkomen in de hel dan elders iets tekort moeten komen…

Anciënniteit, vaste benoemingen…

Allemaal dingen waar ik steeds meer F’s compleet in zie vastlopen. ’t Zijn kooien, zelfs geen gouden. Iedereen krijgt dezelfde kooi. Als jij liever zou werken volgens een ander uurrooster, dan zit je ook vast: ook uurroosters liggen vast voor iedereen…  Wie flexibel wil werken mag niet zomaar. Mij doet het steeds meer aan communisme denken.

Kortom, ik weet waarom ik niet langer in loondienst wil functioneren. Maar zelfs dan kan ik niet blijven aanzien hoe zo veel mensen niet langer in staat zijn voluit te leven. Omdat er zoveel obstakels zijn om na lange tijd te veranderen van job.

Maar voor velen is hun job heel dubbel. Het voelt als een kooi maar het is ook een financieel veilige haven. Een veilig kot waar ze niet uit durven…

Vandaag stel ik me de vraag hoe veilig dat kot echt is…

F vertrok vaak vol frustratie, vol woede die hij tijdens de dag opkropte. Woede die hij tot zijn eigen spijt ’s avonds nog moest kwijt zien te geraken. Liefst niet thuis… En zo zal hij misschien ook vrijdag op z’n motor zijn gesprongen. Het verkeer in. Tussen heel wat mensen die ook vol ergernis naar huis rijden. Die niet ook nog eens ongelijk willen krijgen in het verkeer. Die ook hun plaats hebben op de baan. Die in gedachten nog een antwoord zoeken op die scheve opmerking van die collega. Die in gedachten oplossingen zoeken… Hij die dat misschien ook deed… BOEM! End of story.

Hoe veilig is je keuze voor die kooi echt, als je tot op dat moment niet met plezier hebt geleefd? Als je niet in het nu kan leven. Als je op automatische piloot leeft.

Ik ben blij met mijn keuze. Doe F eer aan en denk jij er op z’n minst ook even over na…

 

 

Share
Share